Lil' Bobs

Thuis werken met de kids: van brullen tot boekhouding

Thuis werken: Een dag uit het leven van…

Vanaf nu kunnen jullie iedere maand een blog verwachten waarin ik schrijf over ons leven en ons werk. Deze maand vertel ik over het thuis werken. Tegelijkertijd zal er iedere maand een YouTube video worden geüpload. Hier ben ik mee begonnen omdat ik een zusje op Bonaire heb wonen en mijn nichtje Miya het fantastisch vindt om mee te kijken naar de avonturen van haar neefjes. Nu heb ik de smaak te pakken, want hoe fijn is dit om later te hebben als herinnering? Superleuk! En zo krijgen jullie ook een beeld van ons gezin!

Lil' Bobs

Deze column wil ik wijden aan het voorstellen van ons gezin! Zodat je een beeld hebt, wanneer je de blogs leest en de YouTube filmpjes bekijkt

Even voorstellen?

Ik ben dus Marieke: vriendin van Marcel, mama van Syl (11), Bobby (3) & Scotty (1) én bonus moeder van Boyd (19). Jep! Vier jongens, wat inderdaad betekent ‘altijd druk’, maar ook ‘nooit saai’. Ik zal eens een dag schetsen waarop er geen oppas of crèche is en ik dus geniet van de kinderen, maar tussendoor ook nog wat probeer te werken.

Thuis werken: Een doordeweekse dag…

Vandaag is het woensdag en dat gaat dat ongeveer zo: Rond een uur of 1 ‘s nachts (lees: nog steeds él-ke nacht) zette Scotty het op een brullen, wat tegenwoordig overgaat in ‘maaaamaaaa’. Ik pakte hem op, maar eenmaal in bed moest hij naar paaaapaaaa. Dikke prima schat.

Toen het uiteindelijk stil werd naast mij, hoorde ik een krakende deur opengaan, gestommel op de overloop, dat stopte naast mijn bed. Twee koude handjes die omhooggetild wilde worden. Nóg een klein mannetje in ons midden. Even een paar uur was het stil…

Totdat Scotty wakker werd, nu écht wakker, en dan wordt Bobby natuurlijk ook écht wakker. Ik keek op mijn telefoon: 04.57 uur. Top. Vanaf dat moment begon dus de onophoudelijke stroom aan geluid.

Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat dit voor heel veel mensen natuurlijk een volkomen normale situatie is. Zo gaat dat in een gezin met jonge kinderen, die maken nou eenmaal heel veel herrie. Die willen de hele dag dat je beschikbaar bent om aan al hun wensen en eisen, voorál eisen, te voldoen. En ik kan je vertellen, alleen daarmee al kun je een hele dag vullen. Eigenlijk ben je als moeder dus gewoon in dienst van…

Uit bed: jij of ik?

Wat gekibbel tussen Marcel en mij, wie er het meeste recht heeft om zich nog heel even om te draaien? Verloren! Ik loop dus de trap af met een peuter op mijn heup en een kleuter achter mij aan. Na de boterham – neehee geen stukjes maaaamaaaa – het opruimen van omgevallen bekers melk, het verschonen van poepluiers, het drogen van verdrietige tranen en het vullen van een broodtrommel voor Syl, zet ik ze in bad. Ondertussen werk ik een stapel was weg, the-never-ending-story, en haal ik Syl uit zijn bed.

Is het pas ácht uur?

Wanneer de klok dan eindelijk acht uur slaat heb ik het gevoel dat ik er al een halve dag op heb zitten, wat in feiten nog waar is ook. Marcel komt inmiddels gedoucht en wel naar beneden en begint met het maken van zijn dagelijkse smoothie. De kids spelen inmiddels lief (lees: stoeien op de bank of rennen gillend achter elkaar aan, ‘we spelen tikkertje mama’), ik ruim dan altijd de keuken op.

Als Syl naar school is en Marcel naar zijn werk, pak ik een kop koffie en ga ik tussen de speelgoedauto’s zitten, zonder telefoon, om lekker te spelen met de jongens. Ondertussen heb ik in mijn hoofd natuurlijk wel al een to-do lijstje gemaakt; dat snap je.

Thuis werken en de to-do’s

De rest van de dag probeer ik de to-do lijst af te werken: bestellingen die zijn binnengekomen moeten worden ingepakt en naar PostNL worden gebracht, een bericht plaatsen op social media, voorraden checken en aanpassen op de website, kids inladen om Syl naar boks les te brengen, ondertussen boodschappen doen voor het avondeten en dan Syl weer ophalen. Tijdens het koken zet ik altijd de tv aan, wel vaker overdag hoor, maar sowieso tijdens het koken. Dat is zo ongeveer het enige rustmoment van de dag.

Gelukkig is Marcel, vanwege de sluiting van de horeca, het afgelopen jaar iedere avond op tijd thuis en kunnen we dus de kinderen samen in bad doen en naar bed brengen. Meestal probeer ik dan ‘s avonds nog wat werk te doen. Mijn shop is aan huis, dus dan zet ik lekker een muziekje op, kaarsen aan en kan ik heerlijk nog twee uurtjes werken

Licht ontvlambaar!

Maar goed, bij ons thuis is het dus geen seconde stil. Niet één. Dus ben ik soms een tikje licht ontvlambaar als tweestemmig gehuil mijn oren doet ontploffen of er altijd wel een kind aan mijn been hangt en ik dan gewoon even wil dat niemand een beroep op me doet.

Afgelopen week werd ik verrast door Marcel; ik was bijna jarig en hij nam mij mee. In de auto duurt het dan weer even tot we er zijn en we kunnen relaxen, maar toen we er eenmaal waren konden we gewoon 24 uur lang doen wat we wilden. Een gesprek afmaken, een tijdschrift lezen in bad, uitgebreid genieten van een heerlijk diner, uitslapen (hahaha I wish! Om 6 uur klaarwakker…) en gewoon even aan helemaal niets denken.

It’s all in me!

En dat ben ik dus ook: Marieke, 37 jaar, verliefd op Marcel, dol op mijn werk, hou van eten en lekkere wijntjes, weekendjes weg gaan samen, kletsen met vriendinnen. Maar ik heb dus ook moeite met balans vinden tussen mijn werk en het gezin, vooral omdat ik het allemaal dus zo mega leuk vind! Ondanks dat ik er soms behoorlijk van kan balen, is mijn grootste wens wel uitgekomen: een groot gezin en de fijnste baan ever!